Mijn verhaal (in grote lijnen)

Uit het enige ei in het nest komt de kleine kraai.
Alleenstaande mama kraai is heel erg blij.

Eerst is kleine kraai helemaal roze.
Vervolgens krijgt hij pluisjes op zijn lijfje. (behalve billen)
Daarna krijgt hij veertjes, maar niet op zijn billen.

Mama kraai is een beetje bezorgd en vraagt aan een andere mama vogel raad. (mogelijk meeuw)

Mama en kleine kraai gaan naar de vogeldokter. (mogelijk uil)
Deze zegt dat de veertjes later nog wel zullen komen.

Mama en kleine kraai gaan naar een kwakzalver.
Deze geeft een zalfje voor op zijn billen. (mogelijk koekoek)
Maar het helpt niet.

Oma kraai heeft een idee en breit voor kleine kraai een broekje. (blauw)

Als kleine kraai met andere kleine kraaien wil spelen, lachen ze hem allemaal uit.
Niemand wil met hem spelen, omdat hij een broekje aan heeft.
Hij moet ervan huilen.

Op weg naar zijn nest, ziet kleine kraai iets in het water.
Hij gaat er naartoe en ziet een baby (spreeuw) bijna verdrinken.
Zonder na te denken trekt kraai zijn broekje uit en gebruikt het als een touw.
De baby pakt het broekje beet en kraai trekt de baby op het droge.
De mama van de baby is kleine kraai heel erg dankbaar.

De volgende dag staat kleine kraai in de vogelkrant. (‘heldhaftig optreden van kleine kraai met blauw broekje’)

Als mama kraai, de kleine kraai prijst voor zijn heldhaftige optreden.
Zegt deze dat zijn billen jeuken.
Als mama kijkt, blijkt dat er hele kleine veertjes op kleine kraai zijn billetjes zijn gegroeid.

Mama zegt kleine kraai, dat hij dan binnenkort zonder broekje door het leven kan.
Maar dat wil kleine kraai helemaal niet!
Zijn broekje heeft hem tot held gemaakt.

(Uiteindelijk knippen ze een gaatje in het broekje zodat zijn staartveren eruit piepen.)